Stopa wrażliwa jest to zespół zniekształceń, które prowadzą do wystąpienia dolegliwości bólowych stóp utrudniających, a z czasem uniemożliwiających używanie standardowego obuwia. Powstanie zespołu stopy wrażliwej jest w pewien sposób związane z rozwojem filogenetycznym człowieka. Stopy przeszły daleko idącą przemianę, przystosowując się do pozycji pionowej ciała, utrzymania równowagi i funkcji chodzenia. Uległy one wydłużeniu, a dystalne ich końce tzn. przodostopia skierowały się na zewnątrz, powiększając znacznie w ten sposób powierzchnię podparcia.
Stopa wrażliwa jest to zespół zniekształceń, które prowadzą do wystąpienia dolegliwości bólowych stóp utrudniających, a z czasem uniemożliwiających używanie standardowego obuwia. Powstanie zespołu stopy wrażliwej jest w pewien sposób związane z rozwojem filogenetycznym człowieka. Stopy przeszły daleko idącą przemianę, przystosowując się do pozycji pionowej ciała, utrzymania równowagi i funkcji chodzenia. Uległy one wydłużeniu, a dystalne ich końce tzn. przodostopia skierowały się na zewnątrz, powiększając znacznie w ten sposób powierzchnię podparcia.
Stopa wrażliwa jest to zespół zniekształceń, które prowadzą do wystąpienia dolegliwości bólowych stóp utrudniających, a z czasem uniemożliwiających używanie standardowego obuwia. Powstanie zespołu stopy wrażliwej jest w pewien sposób związane z rozwojem filogenetycznym człowieka. Stopy przeszły daleko idącą przemianę, przystosowując się do pozycji pionowej ciała, utrzymania równowagi i funkcji chodzenia. Uległy one wydłużeniu, a dystalne ich końce tzn. przodostopia skierowały się na zewnątrz, powiększając znacznie w ten sposób powierzchnię podparcia.
Noszenie obuwia na wysokim obcasie powoduje niefizjologiczne zwiększenie obciążeń przodostopia, prowadząc wtórnie do deformacji. Obserwowane zniekształcenia w zespole stopy wrażliwej wynikają również z osłabienia aparatu więzadłowego i zaburzenia równowagi mięśni stopy. Do deformacji stóp powodujących powstanie zespołu stopy wrażliwej należy zaliczyć: tzw. płaskostopie poprzeczne, paluch koślawy, palce młotkowate, dodatkowe kości łódkowate jako wady wrodzone.
Ocena kliniczna stopy, zwłaszcza w początkowych fazach deformacji, jest trudna. Niezbędne stają się badania plantograficzne, podoskopowe, bądź badanie komputerowe stóp.
Masz pytanie?
Zadzwoń!
Stopa płasko – koślawa
U osób dorosłych z czasem prowadzi do poszerzenia wymiaru poprzecznego przodostopia, co ma wpływ na powstawanie palucha koślawego, palców młotkowych i wtórnych zmian zwyrodnieniowych drobnych stawów stopy.
Stopa wydrążona (o nadmiernie wysklepionym łuku podłużnym)
Popularnie nazywana stopą o wysokim podbiciu, charakteryzuje się znacznie zmniejszoną powierzchnią konatku z podłożem. Jest to przyczyną nadmiernej kumulacji obciążeń, powodujących w dalszym okresie powstawanie modzeli skórnych i silnych dolegliwości bólowych występujących zwłaszcza w czasie chodzenia.Najczęstszym problemem spotykanym u osób z nadmiernie wysklepionym łukiem podłużnym jest zapalenie rozścięgna podeszwowego które nie leczone bardzo często przeradza się w ostrogę piętową.
Płaskostopie poprzeczne
Omawiające ten problem należy wyjaśnić, że sklepienie poprzeczne stopy jest pojęciem umownym. W stopie nieobciążonej, głowa I kości śródstopia wystaje nieco bardziej ku stronie podeszwowej w stosunku do głowy II i III kości śródstopia. Również głowy IV i V kości śródstopia są ustawione niżej od dwóch poprzednich. W ten sposób na ich wysokości powstaje zarys łagodnego łuku znikającego w fazie obciążenia. W tej fazie wszystkie głowy kości śródstopia w równej mierze przylegają do podłoża. Ta zmian pozycji głów jest możliwa dzięki fizjologicznej nieruchomości I, IV i V kości śródstopia. Kość II i III pozostają w niezmienionej pozycji niezależnie od fazy chodu.
Nazwa “stopa poprzecznie płaska” zakłada, że obciążenie dokonuje się przez zwiększone obniżenie głowy II i III kości śródstopia, w rzeczywistości jednak odchylają się ku stronie grzbietowej głowy skrajnych kości śródstopia. Przy zwiększeniu wymiaru poprzecznego stopy głowy II i III kości śródstopia, jako najdłuższe i najmniej ruchome, przejmują największe obciążenia w fazie odbicia. Przeciążenia te zwiększają się z powodu innych czynników jak np.: końskie ustawienie stopy u kobiet noszących buty na wysokich obcasach. Nie istnieje, jakakolwiek bezpośrednia rejestracja tego sklepienia w pozycji stojącej, a więc w pełnym obciążeniu stopy. W związku z tym należałoby raczej mówić o zespole przeciążenia przodostopia.
Kolejną deformacją wchodzącą w skład zespołu stopy wrażliwej są zniekształcenia i dysfunkcje palców stopy. Palce stopy stanowią dynamiczny łuk przedni stopy. Zgięcie podeszwowe palców powoduje przyparcie opuszek do podłoża i odciążenie głów kości śródstopia w czasie trwania fazy odbicia.
Do najczęściej spotykanych deformacji należą palce młotkowate tzn. utrwalone grzbietowe zgięcie paliczków podstawowych w stawach śródstopno-palcowych, będących wynikiem podwichnięć lub zwichnięć ku stronie grzbietowej paliczków podstawowych. Niewątpliwie znaczenie w powstawaniu tej deformacji ma niedomoga mięśni wewnętrznych stopy zginających stawy śródstopno-palcowe do czego często dochodzi w wyniku noszenia zbyt ciasnego obuwia. Drugim zewnątrzpochodnym czynnikiem jest zbyt długie utrzymywanie palców w zgięciu grzbietowym np. podczas noszenia obuwia na wysokim obcasie.
Takie grzbietowe ustawienie palców wyłącza ich udział w fazie odbicia i zwiększa nacisk głowy II i III kości śródstopia na podłoże, czyli używając dotychczasowego mianownictwa likwiduje poprzeczny łuk stopy. Następstwem przeciążenia części miękkich przodostopia jest powstanie w tym miejscu modzeli skórnych i przewlekłego stanu zapalnego tkanek głębiej leżących. Występująca wtedy duża bolesność w sposób zdecydowany utrudnia poruszanie się i może prowadzić do znacznego inwalidztwa. Długotrwałe przeciążenia głów II i III kości śródstopia są wymieniana jako jedna z przyczyn złamań marszowych w obrębie szyjek.
Paluch koślawy
Zniekształcenie to polega na szpotawym ustawieniu I kości śródstopia, nadmiernym wystawieniu ku stronie przyśrodkowej głowy tej kości, oraz odchyleniu całego palucha ku stronie palca V. Jest to jedna z najbardziej typowych deformacji zaliczanych do zespołu stopy wrażliwej. Zniekształcenie to występuje najczęściej u kobiet,a w powstaniu jego na pewno odgrywają rolę dwa czynniki: słabsza struktura więzadłowo – torebkowa stopy kobiecej i szkodliwe działanie różnych typów obuwia damskiego.Należy wspomnieć o rodzinnym występowaniu tej wady. Na powstanie tej wady ma wyraźny wpływ istnienie zespołu przeciążenia przodostopia, grzbietowe przykurcze sąsiednich palców i nieprawidłowe ustawienie I kości śródstopia. Charakterystyczną rzeczą dla paluch koślawego jest stopniowo powiększający się obrys przyśrodkowej strony główki I kości śródstopia, a spowodowany powstającą w tym miejscu wyroślą kostną, i odczynem zapalnym leżącej tu kaletki maziowej. Zmiany te są przyczyną dolegliwości bólowych nasilających się zwłaszcza w czasie chodzenia.
Na pewno zainteresują Cię również te artykuły:
Buty na haluksy
Haluksy to bardzo charakterystyczne odchylenie pierwszego palca, największego u stóp. Odchylenie to ma charakter postępujący, nieleczone będzie się zaostrzać coraz bardziej i zaczniemy odczuwać narastający ból, wynikający z rozwijającego się stanu zapalnego.
